19 Νοε 2009

Για τον Teddy και το Θεό

Δύο αποσπάσματα από το "Η τελική λήθη (δε φάιναλ θολούθιον)" του Κωστάκη Ανάν.

"Εκατομμύρια κοτόπουλα, παραφουσκωμένα με ορμόνες για να φάει ο κανακάρης σου, που ξύνει τα αρχίδια του άσκοπα στη σκοπιά. Εκείνος όμως παραγγέλνει σουβλάκια απ' έξω γιατί δεν καταδέχεται να φάει από την ίδια κατσαρόλα με τους υπόλοιπους. Για κάθε κότα που καταλήγει σνομπαρισμένη και αφάγωτη στα σκουπίδια του στρατού, πεθαίνει και μια ψυχή από ασιτία κάπου στον κόσμο, αλλά εσύ συζητάς μόνο το γιατί πήρε απαλλαγή ο Λάκης Κουβάς με τον πλατινένιο δίσκο και τον εύθραυστο ψυχισμό. Ζήτω η πατρίδα, ζήτω οι αγχώδεις ψυχικές διαταραχές, πάνω απ' όλα όμως ζήτω τα κοτόπουλα."

"...Κατερίνα μου, είμαστε αναγκασμένοι να μοιραζόμαστε αυτό τον κόσμο με ένα σωρό μαλάκες. Και το ίδιο ακριβώς πιστεύουν και αυτοί για εμάς. Απ' το «εμπρός, να αλλάξουμε τον κόσμο», θεωρώ πολύ πιο βασικό το «κατ' αρχήν, μην είσαι μαλάκας», και μετά βλέπουμε...
Με αγάπη,
Ισίδωρας"

10 Νοε 2009

Δελτίο υβρίσεων

Μαζικές διαδηλώσεις ανά την Ελλάδα!
Μας πίνουνε το αίμα δηλώνουν εκπρόσωποι χαμηλόμισθων και συνταξιούχων!
Διανύουμε το μήνα Νοέμβριο και παρά τις υποσχέσεις ακόμη κυκλοφορούν κουνούπια. Παρά τα αδιάσειστα στοιχεία οι αρχικές φήμες πως ήταν κάποιο φονικό είδος χειμωνοκούνουπων που ήρθε από το Βόρειο Πόλο, με τα οποία διασταυρώθηκαν οι φονικές μέλισσες στο δρόμο τους για να κατακτήσουν τον κόσμο πλέον διαψεύδονται μετά την εκλογή νέας κυβέρνησης, καθώς τα δελτία ειδήσεων πήραν πιο σοσιαλιστική πορεία πλεύσης.

Όπως αποδείχθηκε τελικά τα βαθύτερα αίτια του αξιοπερίεργου φαινομένου βρίσκονται στην οικονομική κρίση η οποία δεν κάνει διακρίσεις. Εκτός από τις μέλισσες και τα μυρμήγκια, πλέον και τα κουνούπια δουλεύουν απλήρωτες υπερωρίες, διπλοβάρδιες και χωρίς ασφάλιση για ένα ξεροαίματο μπας και πληρώσουν καμιά δόση του υπερτοκιζόμενου δανείου στην τράπεζα αίματος "Dracobank".

Ανήσυχη η ιατρική κοινότητα καθώς μέσω των κουνουπιών μπορεί να μεταδοθεί ταχύτατα η νέα γρίπη με κίνδυνο να νοσήσουν εκατομμύρια άνθρωποι χωρίς να πάθουν τελικά απολύτως τίποτα.

Ο Θεός πήγε φαντάρος!
Η αντιπολίτευση κατηγορεί ολιγωρία του υπουργείου εμπορικής αμύνης. Η κυβέρνηση προτείνει νομοσχέδιο δωρεάν προσευχής για όλους τους Έλληνες πολίτες ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Η ΓΓ του κομμουνιστικού κόμματος σε ομιλία της προς συνδικαλιστές συλλέκτες γραμματοσήμων στην Άνω Τελειωμένη κατηγόρησε την ιμπεριαλιστική πολιτική της κυβέρνησης, ο Αλέξης έκλεισε πονηρά το μάτι στην κάμερα, ενώ δεν υπήρχε εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ σε παράθυρο κανενός καναλιού για τηλεοπτικό χρόνο 17 δευτερολέπτων. Τέλος, ο εκπρόσωπος των Οικολόγων Πράσινων για το μήνα Νοέμβριο τόνισε τη σημασία χρήσης των μέσων μαζικής μεταφοράς από τους στρατευόμενους.

Αθλητικές ειδήσεις:
Άνετη επικράτηση του Ολυμπιακού επί του ΠΑΟΚ στην Τούμπα με τους φιλοξενούμενους να διαμαρτύρονται για τη διαιτησία, καθώς τους δόθηκε ένα πέναλτι που δεν ζήτησαν ενώ ο διαιτητής δεν τους σφύριξε ούτε ένα οφ σάιντ για ξεκάρφωμα.

Έντονες διαμαρτυρίες των φιλάθλων του Άρη για την εντός έδρας ήττα από τον Πανυποβιβαστικό, καθώς μετά τη λήξη του αγώνα ο πρόεδρος του συλλόγου έξυσε το δεξί του αμελέτητο τη στιγμή που όλοι οι παρευρισκόμενοι στο γήπεδο έξυσαν συγχρονισμένα το αριστερό.

Μεγάλη μεταγραφή του Πορτογάλου άσσου Κλάνο Μέντες στην Καπιτάλ Μαδρίτης. Το ποσό της μεταγραφής αποτελεί νέο ρεκόρ για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, καθώς ξεπερνά τις ανάγκες για αντιμετώπιση της πείνας και φτώχειας παγκοσμίως μαζί με το κόστος αφαλάτωσης του Ειρηνικού και δημιουργίας αποικίας στον πλανήτη Άρη. Ο Πορτογάλος άσσος υποσχέθηκε στους οπαδούς της ομάδας δάκρυ κορόμηλο.

31 Οκτ 2009

Οι σειρήνες του πολέμου

Σήμερα το απόγευμα καθώς περπατούσα αμέριμνος στις λεωφόρους της πόλης που δεν πρέπει να ονομαστεί (γνωστή κατά τας γραφάς και ως πόλη του φωτός) άκουσα ξαφνικά τις σειρήνες του πολέμου να ηχούν. Παρότι τρομοκρατημένος συνέχισα να περπατώ αμέριμνος για να μη δείξω το φόβο μου στον εχθρό.

Ξαφνικά, μέσα από ένα στενό, άρχισε να προβάλει η φάλαγγα του εχθρού, ο οποίος είχε ήδη διεισδύσει με ύπουλο τρόπο και ζούσε για χρόνια ανάμεσα στους ανυποψίαστους κατοίκους της πόλης καταστρώνοντας τα διαβολικά σχέδιά του. Η φάλαγγα αποτελούνταν από μαύρα τεθωρακισμένα οχήματα τα οποία έφεραν παραποιημένο το σήμα της ειρήνης στο εμπρός μέρος με τέτοιο τρόπο σα να έλεγαν "θα σας κάνουμε τα τρία δύο". Προς φρίκη μου διαπίστωσα ότι τα ίδια οχήματα προκαλούσαν τον εκκωφαντικό θόρυβο για να γιορτάσουν το θρίαμβό τους, καθώς η άμυνα της πόλης είχε πιαστεί στον ύπνο.

Παρά το αντιηρωικό μου παραλήρημα σε κουβέντα με τους φίλους μου προ ημερών έχω να δηλώσω:

Ζήτω η ελευθερία, κάτω η μαγκουφιά! Τίποτα δεν τελείωσε! Ο πόλεμος μόλις άρχισε!

ΥΣ: Καθότι ίσως είναι λίγο δυσνόητο το νόημα της συγκεκριμένης ανάρτησης, όποιος λύσει το γρίφο κερδίζει ένα λαδωμένο χαρτί από σουβλάκι χωρίς τζατζίκι και ένα αλουμινένιο καπάκι αναψυκτικού.

21 Οκτ 2009

Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε...

Θέλω να πετύχω
να πιάσω την καλή
να φτάσω ψηλά
και να λέω
γιατί να βοηθήσω τους άλλους
εγώ παιδεύτηκα και τα κατάφερα
εμένα ποιος με βοήθησε να φτάσω εδώ που έφτασα
τόσο ψηλά που δε μπορώ να ξεχωρίσω τι έχει κάτω.

Θέλω να βγω στην τηλεόραση
και να δώσω κουράγιο
για τα παιδιά που έχουν όνειρα
να τους πω ότι αν επιμείνουν
και προσπαθούν συνεχώς θα πετύχουν
γιατί εγώ είμαι στην τηλεόραση
και μπορώ να λέω ότι μαλακία μου κατέβει.

Θέλω να φτάσω μέχρι εκεί που φτάνει η ελπίδα μου
να την αγκαλιάσω
να τη φιλήσω
και μετά να τη φτύσω
γιατί δεν ονειρεύτηκα την ελπίδα
αλλά μια ζωή που δε μπορώ να αποκτήσω
μέσα από τους φτηνούς θησαυρούς των διαφημίσεων
μέσα από τα στενά όρια του μυαλού μου
πρόδωσα και προδώθηκα
απ' όσα φάνταζαν αληθινά
και πως να γυρίσω πίσω.

24 Σεπ 2009

Γιατί να μην ψηφίσεις τον/την/το...


Έφτασαν οι εκλογές και λες και δεν είχαμε αρκετά στο κεφάλι μας (ρε εδώ έχασε ο μΠΑΟΚ απ' τους γαύρους μες στην Τούμπα) τώρα πρέπει να σκεφτούμε και τι θα ψηφίσουμε. Τι να κάνουμε έτσι είν' η ζωή και δεν πρέπει να περιφρονούμε τα πολιτικά μας δικαιώματα που κερδήθηκαν με κόπους, θυσίες, αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα. Το πρόβλημά μου είναι ότι από όταν ήμουν μικρός και έπαιζα με μια σημαιούλα του Αβέρωφ που είχε κρατήσει η γιαγιά μου μέχρι να γίνω 18 άλλαξαν πολλά πράγματα κι έτσι ποτέ δεν ένιωθα να με εκφράζουν οι πολιτικές επιλογές που είχα. Οπότε ακολουθώντας την κοινώς πλέον αποδεκτή προσέγγιση του μη χείρον βέλτιστο αρχίζω αντίστροφα απορρίπτοντας ένα ένα τα υποψήφια κόμματα αλλά στο τέλος πάντα μένω με την ... στο χέρι.

Η παρακάτω ανάλυση είναι μια προσπάθεια να συνοψίσω τους λόγους για τους οποίους θεωρώ ότι δεν πρέπει να ψηφίσω κάθε υποψήφιο κομματικό σχηματισμό. Να αναφέρω ότι μέχρι προ ολίγων ημερών θα θεωρούσα τις παρακάτω επεξηγήσεις προφανείς, αυτονόητες και άχρηστες να αναφερθούν. Αλλά μετά από την κεραμίδα που μου 'ριξε η μάνα μου ότι θα ψηφίσει Γιωργάκη γιατί φαίνεται καλός άνθρωπος και ελπίζει ότι θα ακολουθήσει κοινωνική πολιτική και δε θα δίνει λεφτά μόνο στους πλούσιους όπως οι άλλοι, κρίνω πως είναι επιτακτική η ανάγκη να μοιραστώ τις σκέψεις μου, χωρίς να έχω ψευδαισθήσεις ότι έχω ορθή πολιτική στάση και συνείδηση.


ΠΑΣΟΚ: Αν το δεις απλοϊκά είναι η παράταξη που είναι τουλάχιστον κατά το ήμισυ υπεύθυνη για τα χάλια μας για προφανείς λόγους κι ας φταίνε οι άλλοι για τα άλλα μισά, δε διαφωνώ. Απλά αν έχεις ακατάστατο συγκάτοικο μπορείς που και που να σκουπίζεις λιγάκι αντί να χέζεις στο σαλόνι. Το σοσιαλιστικό της προφίλ έχει πάει περίπατο ειδικά μετά την "αποφασίζουμε και διατάζουμε" διακυβέρνηση Σημίτη. Ακόμη διαβάζουν ποιηματάκια οι γριές στην Πάνια και στον Παπαδάκη για τη δραχμή. Μετά από τόσα χρόνια διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία μαθαίνει από τη Σουηδία ότι η δημοκρατία απορρέει από τη βάση και όχι από την κορυφή. Όσο για τις καλές προθέσεις του Γιωργάκη θα μπορούσε να αποδειχθεί με μαθηματική ακρίβεια ότι θα ξεχαστούν την επομένη των εκλογών υπό τη σκιά της λιτότητας που απαιτεί η ΕυρΕν


ΝΔ: Όπως προείπα λόγω δεξιάς γιαγιάς (αλλά όχι αυτής που αναφέρεται σε προηγούμενη ανάρτηση) η οποία είχε χάσει άντρα και αδερφό στον εμφύλιο, περίμενα σαν παιδάκι ότι αν βγει η ΝΔ θα ζούμε στη γη της επαγγελίας. Μέχρι που ήρθε η κυβέρνηση Μητσοτάκη και κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς αλλά δεν ήξερα γιατί. Μετά που μεγάλωσα λίγο και άρχισα να σκέφτομαι πότε πότε κατάλαβα ότι το πρόβλημα είναι στη φύση του συντηρητισμού που προασπίζεται και προωθεί την οικονομία της ελεύθερης αγοράς και αποφεύγει εξ ορισμού τις "σοσιαλιστικές υπερβολές".
Δυστυχώς δε ζούμε σε μια κοινωνία που απλώς αν είσαι εργατικός θα τα καταφέρεις αλλά αντιθέτως ο ένας τρώει τον άλλο, άνθρωποι πατούν επί πτωμάτων και καθένας κοιτάει μόνο την πάρτη του. Η κοινωνική δικαιοσύνη δε θα έρθει από μόνη της. Τα επίπεδα των εισοδημάτων δε θα ισορροπήσουν. Σε μια τέτοια κοινωνία τα πράγματα μπορεί να βρουν την ισορροπία τους αλλά δε θα είναι υπέρ των ανθρώπων.

ΚΚΕ:
Ένα ακόμη από τα πράγματα που συνειδητοποίησα ότι δε μου αρέσει μεγαλώνοντας είναι ο δογματισμός και ο φανατισμός σαν συνέπεια του πρώτου. Προτιμώ να μην προχωρήσω σε λεπτομέρειες γιατί βαριέμαι και τα λένε καλύτερα τα προφητικά λόγια εδώ (δείτε το Γ.Ο χαρακτήρας της επανάστασης). Μία ερώτηση μόνο. Τόση σιγουριά... πουρκουά ρε Αλέκα;


ΛΑΟΣ: Κανονικά θα έπρεπε να πω κάνε μας τη χάρη που θα ασχοληθώ και με το ΛΑΟΣ όμως η αυξημένη δημοτικότητα του φασιστοειδούς σχηματισμού επιβάλει να γράψω δυο λόγια. Λαϊκισμός, υποκρισία, ξερολίαση, ρατσισμός, πολιτική καφενείου. Πληροφορίες για τους υποψηφίους του εδώ (μα τον Ψινάκη?!).
Και για να απαντήσω στην επιτυχημένη διαφημιστική τους καμπάνια... παπάρια ξέρεις!


ΣΥΡΙΖΑ: Δε μπορώ να πω έχει πιασάρικο όνομα. Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Καλή φάση ακούγεται. Απλά έχουν μπερδέψει τα μπούτια τους και από κάτι 18% που τους έδιναν μετά την άνοδο του Τσίπρα, τώρα (πάντα σύμφωνα με δημοσκοπήσεις) φαίνεται πως με το ζόρι μπαίνουν στη Βουλή. Φυσικά δεν είχαν το συνεχές promotion που είχε το ΛΑΟΣ. Αντιθέτως κατηγορήθηκαν από τα media ότι υποκινούσαν επεισόδια κτλ.
Όσο για τις θέσεις τους, υπόσχονται πολλά, αλλά όλα "στο μέτρο των δυνάμεών" τους οι οποίες δε φαίνεται να είναι και πολλές. Προβληματίζομαι για το πως μπορούν να εφαρμοστούν οι θέσεις τους στο οικονομικό περιβάλλον της ΕυρΕν και για να πω την αλήθεια αμφιβάλω για τις δυνατότητές τους, καθώς και για την ενότητα και τη δυναμική τους σαν παράταξη.


Οικολόγοι πράσινοι: Ομοίως με το ΣΥΡΙΖΑ μου φαίνεται ενδιαφέρουσα επιλογή αλλά με ανησυχεί η εξέλιξη που μπορεί να έχουν και ειδικότερα η προώθηση συνεργασιών και συγκεκριμένα του ενδεχόμενου συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ. Θεωρώ πως μια τέτοια συνεργασία θα έχει στο επίκεντρο μόνο το περιβάλλον, η διαφύλαξη του οποίου βέβαια είναι πολύ σημαντική και επιτακτική, αλλά κρύβει τον κίνδυνο να οδηγηθούμε απλά σε ένα "πράσινο" καπιταλισμό.
Ενημερωτικά και άσχετα με τα παραπάνω παραθέτω την απάντησή τους στη συνεχή λάσπη που δέχονται τελευταία περί φιλο-σκοπιανών θέσεων μπας και ξεπλυθεί λίγο το όνομά τους.

Εξωκοινοβουλευτικά κόμματα: Όσον αφορά τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα η αλήθεια είναι ότι κάποια μπορεί να παρουσιάζουν ενδιαφέρον αλλά δυστυχώς δεν τους δίνεται η δυνατότητα από το πολιτικό σύστημα να προωθήσουν τις θέσεις τους. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να υποστηρίξεις κάποιον τέτοιο σχηματισμό καθώς τότε περιορίζονται οι πολιτικές επιλογές και δυνατότητες και παγιώνεται η υφιστάμενη κατάσταση. Από την άλλη μπορεί να μην παίρνει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα αλλά φαντάσου να υποστήριζες την Καλαμαριά. Οπότε τι σκατά κάνεις;
Παρακαλώ για τα σχόλιά σας...

26 Αυγ 2009

Γιαγιά Παρτ Ι: Η γιαγιά μου είναι πιο δυνατή από τη δικιά σου!

Μετά από περίπου 12 μέρες, 18 ώρες, 20 λεπτά και κάτι δευτερόλεπτα ζωής του blog το γεγονός ότι δεν έλαβα κανένα αρνητικό σχόλιο μου δίνει δύναμη να συνεχίσω τις αναρτήσεις.
Και όσοι διαδίδουν ότι δεν έλαβα κανένα σχόλιο γενικώς σε αυτό το διάστημα είναι κακεντρεχείς και θέλουν να χτυπήσουν την ενότητα του κόμματος. Γι' αυτό ξεκινώ να γράφω. Το πότε θα τελειώσω είναι άλλο θέμα.
Για να έρθω στο θέμα, εδώ και αρκετούς μήνες έχουμε στο σπίτι την τελευταία εν ζωή γιαγιά μου (συμπεριλαμβάνονται και οι παππούδες στους αποθανόντες) και μάνα της μάνας μου. Τώρα μπορεί να πείτε, "καλά ρε κοτζάμ μαντράχαλος και ακόμη μένεις με τη μάνα σου", αλλά μάλλον δε θα το πείτε γιατί οι περισσότεροι με τη μάνα σας θα μένετε. Αλλιώς σιγά μην είχατε χρόνο να διαβάζετε τα blog κάθε πικραμένου. Ακόμη όμως κι αν έχετε το θράσος να το πείτε, τι να κάνω; Ας όψεται η κρίση και ο μουσακάς της μάνας μου. Βέβαια να τρως μουσακά καθώς και ψητό, κανελόνια, σπιτική τούρτα παγωτό κ.ά. εν μέσω κρίσης είναι λίγο αντιφατικό. Ως προς αυτό παραθέτω συζητήσεις της μάνας μου με τη γιαγιά μου στις οποίες φαίνονται τα σημάδια της κρίσης...
"Την ώρα του φαγητού...
Γιαγιά: Αν είχαμε ένα γουρουνάκι τι καλά που θα έτρωγε με αυτά που πετάμε.
Μάνα: (Γέλιο) Που να το βάλω το γουρουνάκι ρε μάνα, στο κεφάλι μου;
Γιαγιά: Ούτε κότες έχεις!"
Υποσημείωση: Μένουμε σε διαμέρισμα και δεν έχουμε αυλή.
"Γιαγιά: Εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολα. Είχαμε πείνα.
Μάνα: Και τώρα είναι δύσκολα τα χρόνια ρε μαμά.
Γιαγιά: Τώρα δεν είναι δύσκολα. Πετάμε ψωμιά, φαγητά... τότε ούτε ψίχουλο δεν άφηνες να πέσει κάτω."
Συμπέρασμα: Όταν σου ανοίγει η όρεξη έρχονται δύσκολα χρόνια κι εγώ τελευταία που άρχισα γυμναστήριο έχω συνέχεια λιγούρα. Σκούρα τα πράματα!
Για να ξανάρθω λοιπόν στο θέμα, κάποια βασικά χαρακτηριστικά της γιαγιάς είναι η ασθενής μνήμη, περιορισμένη ακοή και όραση, μια σχετική δυσκολία στην κίνηση σε σημείο που προκαλείται συχνά μποτιλιάρισμα στο σπίτι, αλλά κατά τ' άλλα είναι μια χαρά εφόσον παίρνει διάφορα χρωματιστά χάπια κατά τη διάρκεια της ημέρας. Επίσης, ανέκαθεν ήταν υπερευαίσθητη και όταν θυμάται άσχημα περιστατικά με τη συμπεθέρα ή βλέπει Ξανθόπουλο βάζει τα κλάματα οπότε κοιτάμε να την προλάβουμε αλλάζοντας κουβέντα ή κανάλι, αλλιώς το ελαφρύ εγκεφαλικό το έχει στο τσεπάκι της. Εκτός απ' το να μοιρολογεί την κακή τύχη της μάνας μου και του γιου της που χώρισαν, συνηθίζει να λέει μερικές ιστορίες από το παρελθόν που πριν την 128η φορά που τις άκουσα μου φαίνονταν αστείες ή ευχάριστες αλλά τελευταία έχω αρχίσει να τις βαριέμαι. Παρόλ' αυτά έχει πολλές ακόμη ιστορίες που δεν τις έχω υπόψη μου αλλά σπανίως θυμάται να πει. Τελευταία έμαθα ότι είχε μια φίλη που ζει στην Αμερική και η οποία πρόσφατα ήρθε ταξίδι στην Ελλάδα και της έστειλε χαιρετίσματα. Παραθέτω σχετικές συζητήσεις...
"Γιαγιά: Πόσο χρονών να είναι αυτή τώρα;
Μάνα: Ήταν μικρότερη από σένα;
Γιαγιά: Ε ναι! Αυτή ήταν πιο νέα... κανά δυο χρόνια τουλάχιστον."
Υποσημείωση: Η γιαγιά μου είναι 78.
"Μάνα: Η φιλενάδα σου κάνει υπερατλαντικά ταξίδια κι εσύ για να πας στην τουαλέτα 10 φορές θα βογκήξεις.
Γιαγιά: Τι είπες καλέ, δεν άκουσα;"
Τώρα το καλοκαίρι που έβγαινε στο μπαλκόνι να πάρει τον αέρα της καμιά φορά μεράκλωνε και έπιανε κανένα τραγουδάκι νομίζοντας ότι δεν είναι κανείς στο σπίτι. Οπότε όταν πλησίαζα την άκουγα να τραγουδάει κάτι σε ρυθμό ψαλμωδίας μέχρι που μια μέρα διέκρινα ότι έλεγε "το τελευταίο βράδυ μου". Καλά το πήγαινε πάντως.
Παρότι συχνά πετάει τις καθιερωμένες ατάκες τις τρίτης ηλικίας του στυλ "εγώ τώρα τα έφαγα τα ψωμιά μου", "το έκαψα το καντήλι μου", "πόσο θα ζήσω ακόμη" κτλ. διακρίνω στην προσπάθειά της να μοιραστεί τις ίδιες ιστορίες ξανά και ξανά την επιθυμία να ζήσει, να κρατήσει το μυαλό της ζωντανό, να νιώσει χαρά και λύπη και σκέφτομαι ότι η ζωή δεν μπορεί να είναι και τόσο άσχημη. Αν σκεφτείς τι μπορεί να έχει περάσει αυτός ο άνθρωπος... κατοχή, πείνα, ορφανιά, φτώχια, καταπίεση, αρρώστιες κι ακόμη όχι απλά αντέχει αλλά θέλει κι άλλο. Αλλά κι αν της χαλάσει το χατήρι η ζωή και την εγκαταλείψει πιο νωρίς απ' όταν θα θέλει πραγματικά να φύγει, δεν πειράζει, γιατί η γιαγιά μου είναι πιο δυνατή από τη δικιά σου!

21 Αυγ 2009

Δημοψήφισμα: "Πως δημιουργήθηκε ο κόσμος;"

Χαίρομαι που οι δύο μάλλον επικρατέστερες απόψεις (big bang, Θεός/όχι ο Ανέστης) για το ευρύ κοινό, έχουν μέχρι στιγμής 0 ψήφους. Παρακαλούνται αυτοί που δηλώνουν "άλλη απάντηση" να αφήσουν εδώ σχόλιο για το ποια είναι η άλλη απάντηση, κυρίως για εκπαιδευτικούς λόγους.

ΥΓ: Αν μπορεί να ισχυρίζεται η αντιπολίτευση ότι οι ευρωεκλογές είχαν χαρακτήρα δημοψηφίσματος (με 45% αποχή), τότε μπορώ να λέω κι εγώ ότι η παραπάνω ψηφοφορία είναι δημοψήφισμα.

19 Αυγ 2009

Περί απλότητας

Η ζωή δεν είναι απλή... παρά τις φήμες που κυκλοφορούν. Να χαίρεσαι την κάθε στιγμή, να εκτιμάς τα απλά πράγματα στη ζωή, να κάνεις μια ευτυχισμένη οικογένεια, να έχεις καθαρή τη συνείδησή σου... η ζωή δεν είναι τόσο απλή.

Απλή είναι η λογική μας, γιατί τόσο μας επιτρέπει το φτωχό μας αλλά περιβόητο μυαλό. Ναι, τα ζώα δεν έχουν συνείδηση, δεν έχουν λογική. Χρειάζεται λογική για να δημιουργήσεις ένα τόσο σύνθετο τρόπο επικοινωνίας όπως η ομιλία, για να αναπτύξεις επιστήμες, για να γράψεις βιβλία, για να εξελίξεις τη σκέψη σου. Χρειάζεται λογική για να αναπτύξεις τεχνολογία, να ανταπεξέλθεις στον ανταγωνισμό, να κάνεις συμφέρουσες συμφωνίες, να εκμεταλλευθείς ανθρώπους και καταστάσεις, να πουλήσεις τα πιστεύω σου, να πετύχεις...
ΤΙ;
Μάλλον τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα απ' όσο θέλουμε να πιστεύουμε για να νιώθουμε καλύτερα. Η ζωή ξεπερνά τη λογική μας κατά πολύ.

Κάποια στιγμή στη ζωή τους οι περισσότεροι (θέλω να πιστεύω) άνθρωποι αρχίζουν και αναρωτιούνται. Τι είναι σημαντικό στη ζωή, τι υπάρχει πέρα από μας, τι είναι θεός, υπάρχει ζωή μετά θάνατον, υπάρχουν εξωγήινοι, φταίνε τελικά οι Εβραίοι για ΟΛΑ; Οι πιο τολμηροί ίσως να εξετάσουν το ενδεχόμενο αμφισβήτησης όσων έχουν μάθει ως κατεστημένη γνώση.

Άλλοι ίσως να μην έχουν αυτή την πολυτέλεια που προσφέρει η ανθρώπινη συνείδηση, θεωρώντας ότι ξέρουν ήδη όσα πρέπει να ξέρουν. Έτσι τείνουν να είναι ιδιαίτερα ισχυρογνώμονες, να πιστεύουν έντονα στα θεία απαξιώνοντας τα επίγεια ή/και να είναι ιδιαίτερα εθνικόφρονες ή/και να τους ενδιαφέρει μόνο το συμφέρον τους ή/και να πιστεύουν σε σενάρια συνωμοσίας και θεωρίες για αγρίους ή/και να είναι μΠΑΟΚ και ξερό ψωμί. Κατά μία άποψη αυτοί την έχουν ήδη πατήσει.

Επιστρέφοντας στους τολμηρούς, ξεκινούν με τις καλύτερες προθέσεις. Θέλουν να γνωρίσουν τον κόσμο, να βελτιώσουν τη ζωή τους και των άλλων, να προσφέρουν κάτι σημαντικό στην ανθρωπότητα, να βρουν την αλήθεια τους. Όμως στην πορεία η ζωή σου επιφυλάσσει εκπλήξεις. Αντί για αλήθεια συναντάς περιορισμούς, αντί να αλλάξεις τον κόσμο αλλάζεις εσύ, χάνεις το νεανικό σου σθένος, προσαρμόζεσαι και συμβιβάζεσαι, γνωρίζεις το όριο...
Τότε μπορεί να νομίζεις ότι έφτασες την ωριμότητα, ότι κατανοείς πράγματα που δεν μπορούσες να καταλάβεις παλιότερα, ότι πέτυχες ό,τι μπορούσες να πετύχεις, ότι έμαθες να εκτιμάς την απλότητα των πραγμάτων. Και η ζωή συνεχίζεται πιο απλή από ποτέ.

ΥΓ: Θα διάλεγα το κόκκινο χάπι αλλά είναι χάλια το στομάχι μου. Μήπως βγαίνει σε υπόθετο;

14 Αυγ 2009

Μάλλον από κώλο βγήκαμε

Mία είναι η ουσία, δεν υπάρχει αθανασία.
Τα υπόλοιπα είναι σκατά. Και ως σκατά μπορούν να είναι ποικίλου χρώματος, υφής και σύστασης αλλά γενικώς βρωμάνε (ή απλά μυρίζουν έντονα για κάποιους), είναι εύπλαστα, αποκρουστικά (όχι για όλους), αποτελούν βρισιά (π.χ.
φάε σκατά, σκατό ακόμη δε βγήκες απ' το αυγό σου και μιλάς), παρομοιάζονται με κακή μαγειρική (π.χ. αφελής ερώτηση φαντάρου: -Τι φαγητό έχει σήμερα; απάντηση: -Σκατά με σάλτσα), εκφράζουν κακή διάθεση (π.χ. -Τι λέει; -Σκατά) κτλ κτλ.

Οπότε η αδυναμία μας να νικήσουμε το θάνατο αλλά και να κατανοήσουμε πλήρως έννοιες όπως ο άνθρωπος, η κοινωνία, η ισότητα αλλά και η φύση, το σύμπαν,
η οικολογία κ.ά. καθιστά την υπόστασή μας ως άνθρωποι άξια να χαρακτηριστεί με έναν τόσο αδικημένο όρο όπως τα "σκατά". Εξ ου και ο τίτλος.

Όντας ένα σκατό κι εγώ πασχίζω να κατανοήσω μία από τις παραπάνω έννοιες και συγκεκριμένα τον άνθρωπο, αλλά όχι μεθοδικά και σε κάποια επιστημονική βάση, μα περισσότερο όπως πετυχαίνεις ένα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση και ενώ στην αρχή σου φαινόταν βαρετό και αδιάφορο τελικά γουστάρεις και ψάχνεις πότε θα 'χει και το δεύτερο μέρος.

Όσο για προσδοκίες του στυλ να προσπαθήσω να αλλάξω κάτι μου φαίνονται πλέον σαν τις παραισθήσεις που είχε ο Σειληνός στην έρημο παρέα με τη Βλαχοπούλου. Αυτό καθώς αν λάβουμε υπόψη την περιορισμένη αντίληψή μας, τη συνεχή αδιαφορία για ότι συμβαίνει γύρω μας, την ανακήρυξη του βολέματος ως το νέο αμερικάνικο όνειρο και του τρίπτυχου πολυθρόνα-τηλεόραση-πίτσα ως τη γη της επαγγελίας και μέσα σε όλα αυτά ότι το μόνο που κάνουμε καλά είναι να καταστρέφουμε τον πλανήτη και να αυξάνουμε τις ανισότητες τότε καλύτερα να δώσουμε μια ευκαιρία στα έντομα που λέει και ο φίλος μου ο Θέμης.

Έτσι καταλήγω στο πάγιο ερώτημα που με παιδεύει τα τελευταία χρόνια που έχω αρχίσει να γνωρίζω τον εαυτό μου. Γιατί σκατά ζούμε; Ρωτώ και απάντηση δε βρίσκω. Μόνο προφάσεις μεταξύ των οποίων η πιο πειστική μέχρι στιγμής είναι: "Και τι να κάνουμε δηλαδή ρε φιλαράκι, να πεθάνουμε;"
Το καφενείο να 'ν' καλά.