26 Μαΐ 2011

Κάπου πιο κάτω απο όσα μας ενώνουν

Ερωτήματα με αφορμή τους "Αγανακτισμένους"

Χθες ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις των Αγανακτισμένων με συμμετοχή αρκετών ανθρώπων σε πολλές πόλεις. Κάνοντας μια "βόλτα" στο διαδίκτυο εύκολα συναντά κανείς πολλές θετικές αντιδράσεις αλλά και αρκετές αρνητικές και μάλιστα από άτομα που ανήκουν σε διάφορους ιδεολογικούς χώρους. Είναι αξιοθαύμαστο πόσος αρνητισμός έχει βγει πριν καν γίνει η πρώτη συνάντηση. Η ειρωνεία δε, δίνει και παίρνει. Ένα πετυχημένο παράδειγμα είναι η δημιουργία σελίδων στο facebook του στυλ Αγανακτισμένοι στη Μόρντορ, Αγανακτισμένοι στη Φρουτοπία, Αγανακτισμένοι εκεί που κλάνει η αλεπού κλπ.

Ποιοι είναι αυτοί οι αγανακτισμένοι και που ήταν κρυμμένοι τόσο καιρό (αν ήταν κρυμμένοι); Γιατί τους άρεσε το κάλεσμα πέρα από ιδεολογικές ταυτότητες; Δεν έχουν ιδεολογική ταυτότητα; Κακά παιδιά! Το σωστό είναι να βρεις μια ομάδα/παράταξη και να χωθείς και μετά να απαξιώνεις τους άλλους. Τόσα χρόνια έτσι πήγαμε μπροστά! Έτσι δεν είναι;

Βασικός ενδοιασμός κατά αυτής της κίνησης είναι ότι δεν ξέρεις ποιος είναι και τι υποστηρίζει ο διπλανός σου. Και αυτό φοβίζει και προκαλεί ανασφάλεια. Κι εμένα το όλο θέμα μου προκαλεί ανασφάλεια και προβληματισμό. Γιατί να υποστηρίξω την κίνηση τόσο διαφορετικών ανθρώπων για τους οποίους δε γνωρίζω τις απόψεις και προσδοκίες τους για το μέλλον; Μπορεί ο διπλανός μου να θεωρεί ότι το πρόβλημα είναι οι συγκεκριμένοι πολιτικοί. Και τι θα καταφέρουμε μαζί; Να έρθουν άλλα λαμόγια στη θέση τους; Μπορεί ο παραδίπλα να μισεί τους μετανάστες. Μπορεί... μπορεί...

Και εν τέλει ποιοι είναι αυτοί που το ξεκίνησαν; Ποιες είναι οι δικές τους προσδοκίες που κρύβονται πίσω από τις γενικότητες περί αγανάκτησης; Το διαδίκτυο και συγκεκριμένα το facebook καθιστά ιδιαίτερα εύκολο να δημιουργήσεις καλέσματα και να εκμεταλευτείς τα αισθήματα του κόσμου. Γιατί να τους κάνω τη χάρη;

Αν όμως βλέπουμε καχύποπτα τα πάντα θα καταντήσουμε όπως τους φανατικούς που βλέπουν μόνο ένα δρόμο, όπως τα κομματόσκυλα που δε συμμετέχουν σε τίποτα που δε γίνεται στα πλαίσια του κόμματος. Και με ποια προοπτική; Όταν θα έχουμε πλειοψηφία να εφαρμόσουμε αυτά που θέλουμε είτε σας αρέσει είτε όχι; Και τώρα τι γίνεται;

Διαφορετικές απόψεις θα υπάρχουν πάντα. Εκτός αν έχουμε στόχο να τις εξαλείψουμε με φασιστικές πρακτικές αντίστοιχες ή και χειρότερες των κυβερνήσεων πασοκ-νδ.
Διαφορετικές απόψεις θα υπάρχουν σε καλύτερες και χειρότερες κοινωνίες. Το ερώτημα είναι, έχεις τη θέληση και το σθένος να προσεγγίσεις τον συνάνθρωπό σου με διαφορετική ιδεολογία, τον φαινομενικά εχθρό σου;

Είναι εμφανές ότι δε χρειάζονται και πολύ προσπάθεια οι εκάστοτε πολιτικοί, μεγαλοβιομήχανοι, τραπεζίτες και λοιποί να κάνουν τη δουλειά τους, γιατί ότι μας ενώνει φροντίζουμε από μόνοι μας να το παραμερίσουμε και να δώσουμε προτεραιότητα στις διαφορετικές αντιλήψεις μας. Λες και οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Λες και με το διπλανό μας είμαστε ορκισμένοι εχθροί.

Είναι εύλογος βέβαια ο προβληματισμός για το τι θα ακολουθήσει μια ενδεχόμενη εξέγερση των πολιτών. Προσδοκούμε έναν κόσμο καλύτερο. Αλλά αν δεν προσπαθούμε να αποκτήσουμε κοινούς στόχους και μένουμε σε όσα μας χωρίζουν δεν μπορούμε να έχουμε πολλές προσδοκίες.
Χωρίς καμία πρόθεση να εξισώσω τις διάφορες ιδεολογίες θεωρώ εν πολλοίς συγκυριακό το θέμα διαμόρφωσης ιδεολογίας. Δεν γαλουχήθηκαν όλοι οι άνθρωποι με το πνεύμα της αμφισβήτησης. Αλλά οι άνθρωποι αλλάζουν! Πιστεύω πως όλοι θα έχουμε κάποιο σχετικό παράδειγμα. Και κάποιοι εκ των φαινομενικά εχθρών μας ίσως περιμένουν να δουν, να ακούσουν, να μοιραστούν κάτι διαφορετικό, να συζητήσουν πράγματα που θα βοηθήσουν αυτούς κι εμάς να βρούμε ένα κοινό δρόμο. Αρκεί να προσεγγίσει ο ένας τον άλλο έχοντας μια κοινή βάση. Και στη συγκεκριμένη κίνηση υπάρχει μια κοινή βάση. Αν για κάποιους είναι στενή αυτή η βάση και δεν τους χωράει, αυτήν έχουμε για την ώρα τελευταίο κομμάτι. Άλλωστε χίλιοι καλοί χωράνε.

Όπως και να 'χει, η αλήθεια είναι εκεί έξω.

Θα κλείσω με μια φράση του πιτσιρίκου: "Η ειρωνεία και ο σαρκασμός σε ανάλογες δράσεις και συζητήσεις Ελλήνων δίνουν και παίρνουν. Κι όμως, δεν γίνεται να σαρκάζεις τους συντρόφους σου – με αυτούς βαδίζεις. Είναι άλλο να σαρκάζεις την εξουσία και άλλο τους ανθρώπους μαζί με τους οποίους αγωνίζεσαι για κάποιο σκοπό."

Τα σχόλιά σας ευπρόσδεκτα.