Παρασκευή 24/5/2013
Αγαπημένο ημερολόγιο,
τις τελευταίες μέρες έχουμε κάνει πολλές βόλτες με τον κύριο Φαγητό σε αυτό το μέρος που το αποκαλεί Σκύδρα. Δεν ξέρω γιατί το λένε έτσι αλλά σίγουρα δεν ξέρουν να εκτιμούν το καλό φαγητό. Συνέχεια βρίσκω παρατημένα κοκκαλάκια, πεταμένες συσκευασίες από παγωτό που δεν τις έχουν γλύψει αρκετά και διάφορα άλλα. Είναι σα να βρίσκομαι στη Ντίσνεϋλαντ.
Χθες στην απογευματινή μας βόλτα έκανα ένα καινούργιο φίλο. Ήταν περίπου στο ύψος μου, ανοιχτόχρωμος με καστανές λεπτομέρειες. Στην αρχή ήταν επιφυλακτικός αλλά με λίγο νάζι και τσαχπινιά τον σαγήνεψα αμέσως και μετά δεν ξεκολλούσε. Βοήθησε λίγο και ότι ο Φαγητός ήταν καλός μαζί του. Μας ακολουθούσε παντού και παίζαμε παρέα.
Από τότε νιώθω πολύ περίεργα. Δεν ξέρω τι φταίει. Που κυλιόμασταν μαζί στο χώμα, ο τρόπος που με δάγκωνε, πως μύριζε ο πωπός του αλλά... νομίζω πως είμαι ερωτευμένη!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου