Σύνδεση με τα προηγούμενα...
Ο Θρασύβουλας πριν καλά καλά συμπληρώσει 24ωρο στη μονάδα μας είχε προλάβει να μαλώσει με έναν ΕΠΟΠ, να αρνηθεί διαταγή του διοικητή να πάει στο γραφείο του και να λείψει αδικαιολογήτως όλη τη νύχτα, οπότε είχε αρκετούς λόγους για να βγει αναφερόμενος και να αντιμετωπίσει έναν πολύ εκνευρισμένο Πίδη (βλέπε "Ο φανταστικός φαντάρος ή απλά μαθήματα επιβίωσης στο στρατό").
Μετά την κάπως αργοπορημένη επιστροφή του Θρασύβουλα από την πρώτη του έξοδο όλοι οι φαντάροι περιμέναμε πως η πρωινή αναφορά δε θα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη. Καθώς όταν άρχιζε τα καντήλια ο Πίδης συνήθως δε σταματούσε μέχρι να λιποθυμήσει κάποιος φαντάρος από την ορθοστασία, τον ήλιο και τη γενικότερη εξάντληση από συνεχείς αγγαρείες και σκοπιές, να μεταφέρουν τον ημιλιπόθυμο φαντάρο υποβασταζόμενο στο γιατρό δύο τυχεροί φαντάροι και να κάνει ο Πίδης μια μικρή ανακεφαλαίωση για κάνα μισάωρο ότι είμαστε όλοι αλήτες και αχαΐρευτοι και ότι ο εχθρός παραμονεύει, έτσι γιατί μπορεί να ξεχνιόμασταν. Και η ώρα γι' αυτή την αξέχαστη εμπειρία πλησίαζε απειλητικά μέχρι που δε ντράπηκε και ήρθε.
Υπήρχαν λίγες "καλές μέρες" που η πρωινή αναφορά γινόταν στα πεταχτά και μας μοιράζανε κατευθείαν για δουλειές. Εκείνη την ημέρα τα πράγματα δε θα γίνονταν έτσι, καθώς ο διοικητής σκόπευε να δώσει σε όλους μας ένα μάθημα ώστε να συνειδητοποιήσουμε ότι η πράξη του Θρασύβουλα ήταν παράδειγμα προς αποφυγή. Αυτό μας έλειπε τώρα να αρχίσει κάθε τσουτσέκι τις μανδραπήδες επειδή του πέρασε του Θρασύβουλα.
Όλοι οι φαντάροι παραταχθήκαμε με τυπικό τρόπο λες και θα ερχόταν ο Στρατηγός για επιθεώρηση. Ο λοχαγός έδινε τα συνήθη βλακώδη παραγγέλματα ημιανάς, προσχή, ημιανάς, μπουγιουρντί, τα αγαπημένα μου βλαχοαγγλικά εεεπ' ώμου ιρμ, παρουσιάστε ιρμ (από το αγγλικό arm) κτλ.
Εν τέλει έδωσε το παράγγελμα για να παραταχθούν μπροστά οι αναφερόμενοι. Ένας φαντάρος άρχισε να κινείται ανάμεσα στο παγωμένο πλήθος φαντάρων οδεύοντας με αποφασιστικότητα προς την αναφορά. Ο Πίδης κοιτούσε με αυστηρό βλέμμα και μισόκλειστα μάτια τους φαντάρους μοιάζοντας με κάτι μεταξύ παίχτη του πόκερ, καουμπόυ που ήταν έτοιμος να τραβήξει το πιστόλι του και Τζον Ράμπο. Ο φαντάρος ήρθε και πάρκαρε πρώτο τραπέζι πίστα βαρώντας προσοχή σαν καλός αναφερόμενος. Κοιτάζοντάς τον ο Πίδης με το βλέμμα Τζον Ράμπο κτλ. ξαφνικά άλλαξε γκριμάτσα και πήρε μια έκφραση που έμοιαζε περισσότερο κάπως έτσι...
-"Τι θέλεις εσύ εδώ;", είπε στο φαντάρο ο οποίος προφανώς δεν ήταν ο Θρασύβουλας.
Ο φαντάρος άρχισε να παρουσιάζεται φωνάζοντας δυνατά σαν καλός αναφερόμενος: "ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ..."
-"Λέγε ρε τι θέλεις!" τον διέκοψε ο Πίδης.
-"Θέλω να ζητήσω άδεια κύριε διοικητά", είπε αποκαρδιωμένος ο φαντάρος.
Γέλια ακούστηκαν από τους φαντάρους.
-"Σκασμός!", φώναξε ο Πίδης. "Κι εσύ πίσω στη θέση σου", είπε προς το φαντάρο.
-"Με χρειάζεται ο πατέρας μου για να μαζέψουμε ελιές κύριε διοικητά", είπε ο φαντάρος σε μια τελευταία προσπάθεια να τον συγκινήσει.
-"Ρε τσακίσου πίσω στη σειρά σου!", απάντησε όλο καλοσύνη ο Πίδης. "Που είν' αυτός ο Θρασύβουλας;", ρώτησε τον λοχαγό (κανονικά χρησιμοποιείται το επώνυμο το οποίο δεν αναφέρω για λόγους προσωπικών δεδομένων).
-"Θρασύβουλας!", φώναξε ο λοχαγός.
-"Παρών!", απάντησε ο Θρασύβουλας.
-"Γιατί δε βγαίνεις στην αναφορά ρε;", είπε εκνευρισμένος ο Πίδης. "Δε σου είπαν ότι είσαι αναφερόμενος;"
-"Πως... μου το είπαν 2-3 φορές."
Γέλια ακούστηκαν και πάλι.
-"Σκάστε μη σας ρίξω όλους 10 μέρες", φώναξε ο Πίδης που είχε αρχίσει να αφρίζει κυριολεκτικά. "Και γιατί δε βγαίνεις στην αναφορά ρε! Τσακίσου έλα εδώ και παρουσιάσου γρήγορα!"
-"Ίσως θα ήταν καλύτερα να τα πούμε στο γραφείο σας κύριε διοικητά μια που δεν ήρθα και χθες", απάντησε ο Θρασύβουλας.
-"Θρασύβουλα μην παίζεις με τα νεύρα μου. Θα σε σκίσω!", είπε μεταξύ άλλων ο Πίδης.
Ο Θρασύβουλας επέμενε να μη βγαίνει στην αναφορά, οπότε ο Πίδης άρχισε ένα παραλήρημα που κράτησε αρκετή ώρα και περιελάμβανε απειλές για στρατοδικεία, βρισιές, μαγκιά, κλανιά κι εξάτμιση και πολλά σάλια που εκσφενδονίζονταν προς τη μεριά μας. Ευτυχώς φορούσαμε κράνη και όσοι ήταν στην πρώτη σειρά έσκυβαν τα κεφάλια σχηματίζοντας έτσι επιτυχώς κάτι αντίστοιχο με την παράταξη ρωμαϊκής χελώνας (για όσους διαβάζουν Αστερίξ). Τελικά, ο Πίδης έφυγε διατάζοντας το λοχαγό να φέρει το Θρασύβουλα στο γραφείο του και κατευθύνθηκε προς τα 'κει παραμιλώντας φωναχτά. Το τι ειπώθηκε μέσα στο γραφείο του Πίδη δεν το μάθαμε ποτέ. Το μόνο που μάθαμε ήταν ότι ο Θρασύβουλας τιμωρήθηκε με 20 μέρες φυλακή.
Τις πρώτες μέρες οι περισσότεροι φαντάροι ήταν απόμακροι και επιφυλακτικοί απέναντι στο Θρασύβουλα, ίσως και λίγο επιθετικοί. Εγώ επίσης ήμουν επιφυλακτικός αλλά επειδή έχω μια συμπάθεια στους τύπους που δεν ανέχονται την καταπίεση δεν αργήσαμε να γίνουμε φιλαράκια και συγκεκριμένα από την πρώτη φορά που έτυχε να κάνουμε περίπολο μαζί.
Εκεί στο περίπολο, ο Θρασύβουλας διαπίστωσε ότι δε μιλάω πολύ αλλά μάλλον αυτό του κίνησε το ενδιαφέρον και άρχισε να με ρωτάει διάφορα. Μετά από λίγη ώρα η ατμόσφαιρα είχε αλλάξει και το περίπολο μετατράπηκε σε ευχάριστη βόλτα καθώς ανακαλύψαμε το κοινό μας ενδιαφέρον για τη μουσική.
Αφού μιλήσαμε αρκετά για μουσική, μου έδωσε να ακούσω από το mp3 του κάποια τραγούδια που είχε γράψει ο ίδιος, με κέρασε τσιγάρο κτλ., κάποια στιγμή αναφέρθηκα στο θέμα της μανδραπήδας. Ο Θρασύβουλας χαμογέλασε κρύβοντας αρκετή πίκρα στο χαμόγελό του. Εν ολίγοις, μου εξήγησε ότι είχε σοβαρά οικογενειακά ζητήματα για τα οποία αναγκαζόταν να λείψει. Περισσότερες λεπτομέρειες δε γουστάρω να πω. Όπως μου είπε και ο ίδιος:
-"Είχα ζητήσει από τον αξιωματικό υπηρεσίας διανυχτέρευση και δε μου έδωσε. Τι να κάνω κι εγώ, την πήρα μόνος μου. Σιγά μην εξηγώ σε κάθε μαλάκα τα προβλήματά μου. Αυτοί θα νομίζουν ότι γουστάρω να μπεκροπίνω και να γκομενιάζω και ότι είμαι παλαβός. Άσ' τους να το νομίζουν."
Εκείνο το βράδυ ήταν η πρώτη φορά μετά από λίγους μήνες στο στρατό που χαιρόμουν γιατί επιτέλους είχα βρει έναν άνθρωπο που μπορούσα να πω μια κουβέντα μαζί του.
Τις επόμενες ημέρες ο Θρασύβουλας είχε αρχίσει να μεταμορφώνεται σε πρότυπο φαντάρου. Ήταν εργατικός, συνεπής στην υπηρεσία του, πετούσε αστειάκια και ήταν σοβαρός όταν έπρεπε και όλοι είχαμε αρχίσει να περνάμε κάπως καλύτερα.
Αλλά όσο απότομα εμφανίστηκε ο Θρασύβουλας, άλλο τόσο απότομα αποφάσισε να εξαφανιστεί.
Ήταν όταν έφθανε το τέλος της 20ήμερης ποινής του και επιτέλους θα έβγαινε την επόμενη μέρα. Εκείνο το απόγευμα ο αχώνευτος, χονδροκομμένος και φοβιτσιάρης ΑΥΔΜ του είχε αναθέσει να αδειάσει ένα καλάθι σκουπιδιών. Ήταν Σάββατο και μία από τις ελάχιστες φορές που μας άφηναν λίγο να ξεκουραστούμε το απόγευμα, οπότε βαρέθηκε και δεν το έκανε. Όταν το διαπίστωσε ο ΑΥΔΜ θεωρώντας πως είναι ένας αλήτης και μισός αποφάσισε πως πρέπει να το αναφέρει στον Πίδη και αυτός φυσικά αποφάσισε πως πρέπει να τον βγάλει εκ νέου αναφερόμενο για αυτό το έγκλημα.
Αυτό το μάθαμε την επόμενη μέρα το πρωί. Το τι ακολούθησε δε λέγεται. Ο Θρασύβουλας τρελάθηκε. Για να τον ηρεμήσω του έδωσα το τηλέφωνο του λοχαγού να του εξηγήσει τι έγινε. Ο λοχαγός αντί να δείξει κατανόηση (σιγά μην έδειχνε) τσατίστηκε κι ο Θρασύβουλας την ψώνισε ακόμη περισσότερο. Μετά από ώρα κατάφερα να τον πείσω να πέσει για ύπνο, καθώς είχε μεσημεριάσει, αντί να σηκωθεί να φύγει όπως ήθελε να κάνει. Όμως το απόγευμα που σηκώθηκε ήταν αποφασισμένος.
Μου ανακοίνωσε ότι θα φύγει και κατάλαβα ότι δεν υπήρχε λόγος να το συζητήσουμε περαιτέρω.
-"Καλά θα τα πούμε το πρωί", του είπα.
-"Αυτή τη φορά δε θα γυρίσω. Τους σιχάθηκα εδώ μέσα."
-"Και θα πας στρατοδικείο;"
-"Δεν τους φοβάμαι τους καραγκιόζηδες. Δε θα μου κάνουν τίποτα. Όλο λόγια και υφάκι είναι", είπε ο Θρασύβουλας έκλεισε το μάτι και "πηδώντας τη μάντρα" χάθηκε μέσα στο ηλιοβασίλεμα.
Τις επόμενες μέρες αν δε μιλούσα στο συγκεκριμένο ΑΥΔΜ γι' αυτό που έκανε θα έσκαγα. Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία πήγα και του είπα εν ολίγοις ότι θα μπορούσε να μην το είχε αναφέρει στον ψυχάκια τον Πίδη, ότι τον τελευταίο καιρό ήταν πολύ συνεπής, ότι είχε πήξει μέσα τόσο καιρό κτλ. Ο ΑΥΔΜ σα να ντράπηκε λιγάκι και μουρμούρισε κάτι για να δικαιολογηθεί αλλά δεν έκατσα να τον ακούσω.
Περίπου ένα μήνα μετά ο Θρασύβουλας εμφανίστηκε ξαφνικά στο θάλαμο. Ήμουν ο πρώτος που τον είδα.
-"Που είσαι ρε μαλάκα;", του είπα χαμογελαστός και αυτός με αγκάλιασε σαν φίλος από τα παλιά.
Είχε έρθει να πάρει φύλλο πορείας και κάτι πράγματά του και να φύγει για να ολοκληρώσει τη θητεία του σε στρατόπεδο στην πόλη που κατοικούσε. Αυτή ήταν "τραγική κατάληξη" από τη μάχη με το μυθικό τέρας που λέγεται στρατοδικείο.
Πολλοί φαντάροι χάρηκαν που τον είδαν και τον ρωτούσαν τα νέα του. Σε κάποια στιγμή μπήκε ο λοχαγός. Παρά τα όσα είχαν γίνει όταν τον είδε ο Θρασύβουλας τον χαιρέτησε χαμογελαστός.
-"Θρασύβουλα τελείωνε και φύγε", ήταν η απάντηση του λοχαγού.
-"Ακόμη έτσι μου μιλάς ρε λοχαγέ. Φεύγω δε θα με ξαναδείς."
-"Άντε μάζεψε τα πράγματά σου και εξαφανίσου", είπε πάλι ο λοχαγός.
-"Αυτό θα κάνω. Σιγά μην καθόμουν εδώ", απάντησε και αυτό έκανε.
Έφυγε περήφανος και νικητής.
THE END
Ο Θρασύβουλας πριν καλά καλά συμπληρώσει 24ωρο στη μονάδα μας είχε προλάβει να μαλώσει με έναν ΕΠΟΠ, να αρνηθεί διαταγή του διοικητή να πάει στο γραφείο του και να λείψει αδικαιολογήτως όλη τη νύχτα, οπότε είχε αρκετούς λόγους για να βγει αναφερόμενος και να αντιμετωπίσει έναν πολύ εκνευρισμένο Πίδη (βλέπε "Ο φανταστικός φαντάρος ή απλά μαθήματα επιβίωσης στο στρατό").
Μετά την κάπως αργοπορημένη επιστροφή του Θρασύβουλα από την πρώτη του έξοδο όλοι οι φαντάροι περιμέναμε πως η πρωινή αναφορά δε θα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη. Καθώς όταν άρχιζε τα καντήλια ο Πίδης συνήθως δε σταματούσε μέχρι να λιποθυμήσει κάποιος φαντάρος από την ορθοστασία, τον ήλιο και τη γενικότερη εξάντληση από συνεχείς αγγαρείες και σκοπιές, να μεταφέρουν τον ημιλιπόθυμο φαντάρο υποβασταζόμενο στο γιατρό δύο τυχεροί φαντάροι και να κάνει ο Πίδης μια μικρή ανακεφαλαίωση για κάνα μισάωρο ότι είμαστε όλοι αλήτες και αχαΐρευτοι και ότι ο εχθρός παραμονεύει, έτσι γιατί μπορεί να ξεχνιόμασταν. Και η ώρα γι' αυτή την αξέχαστη εμπειρία πλησίαζε απειλητικά μέχρι που δε ντράπηκε και ήρθε.
Υπήρχαν λίγες "καλές μέρες" που η πρωινή αναφορά γινόταν στα πεταχτά και μας μοιράζανε κατευθείαν για δουλειές. Εκείνη την ημέρα τα πράγματα δε θα γίνονταν έτσι, καθώς ο διοικητής σκόπευε να δώσει σε όλους μας ένα μάθημα ώστε να συνειδητοποιήσουμε ότι η πράξη του Θρασύβουλα ήταν παράδειγμα προς αποφυγή. Αυτό μας έλειπε τώρα να αρχίσει κάθε τσουτσέκι τις μανδραπήδες επειδή του πέρασε του Θρασύβουλα.
Όλοι οι φαντάροι παραταχθήκαμε με τυπικό τρόπο λες και θα ερχόταν ο Στρατηγός για επιθεώρηση. Ο λοχαγός έδινε τα συνήθη βλακώδη παραγγέλματα ημιανάς, προσχή, ημιανάς, μπουγιουρντί, τα αγαπημένα μου βλαχοαγγλικά εεεπ' ώμου ιρμ, παρουσιάστε ιρμ (από το αγγλικό arm) κτλ.
Εν τέλει έδωσε το παράγγελμα για να παραταχθούν μπροστά οι αναφερόμενοι. Ένας φαντάρος άρχισε να κινείται ανάμεσα στο παγωμένο πλήθος φαντάρων οδεύοντας με αποφασιστικότητα προς την αναφορά. Ο Πίδης κοιτούσε με αυστηρό βλέμμα και μισόκλειστα μάτια τους φαντάρους μοιάζοντας με κάτι μεταξύ παίχτη του πόκερ, καουμπόυ που ήταν έτοιμος να τραβήξει το πιστόλι του και Τζον Ράμπο. Ο φαντάρος ήρθε και πάρκαρε πρώτο τραπέζι πίστα βαρώντας προσοχή σαν καλός αναφερόμενος. Κοιτάζοντάς τον ο Πίδης με το βλέμμα Τζον Ράμπο κτλ. ξαφνικά άλλαξε γκριμάτσα και πήρε μια έκφραση που έμοιαζε περισσότερο κάπως έτσι...
Ο φαντάρος άρχισε να παρουσιάζεται φωνάζοντας δυνατά σαν καλός αναφερόμενος: "ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ..."
-"Λέγε ρε τι θέλεις!" τον διέκοψε ο Πίδης.
-"Θέλω να ζητήσω άδεια κύριε διοικητά", είπε αποκαρδιωμένος ο φαντάρος.
Γέλια ακούστηκαν από τους φαντάρους.
-"Σκασμός!", φώναξε ο Πίδης. "Κι εσύ πίσω στη θέση σου", είπε προς το φαντάρο.
-"Με χρειάζεται ο πατέρας μου για να μαζέψουμε ελιές κύριε διοικητά", είπε ο φαντάρος σε μια τελευταία προσπάθεια να τον συγκινήσει.
-"Ρε τσακίσου πίσω στη σειρά σου!", απάντησε όλο καλοσύνη ο Πίδης. "Που είν' αυτός ο Θρασύβουλας;", ρώτησε τον λοχαγό (κανονικά χρησιμοποιείται το επώνυμο το οποίο δεν αναφέρω για λόγους προσωπικών δεδομένων).
-"Θρασύβουλας!", φώναξε ο λοχαγός.
-"Παρών!", απάντησε ο Θρασύβουλας.
-"Γιατί δε βγαίνεις στην αναφορά ρε;", είπε εκνευρισμένος ο Πίδης. "Δε σου είπαν ότι είσαι αναφερόμενος;"
-"Πως... μου το είπαν 2-3 φορές."
Γέλια ακούστηκαν και πάλι.
-"Σκάστε μη σας ρίξω όλους 10 μέρες", φώναξε ο Πίδης που είχε αρχίσει να αφρίζει κυριολεκτικά. "Και γιατί δε βγαίνεις στην αναφορά ρε! Τσακίσου έλα εδώ και παρουσιάσου γρήγορα!"
-"Ίσως θα ήταν καλύτερα να τα πούμε στο γραφείο σας κύριε διοικητά μια που δεν ήρθα και χθες", απάντησε ο Θρασύβουλας.
-"Θρασύβουλα μην παίζεις με τα νεύρα μου. Θα σε σκίσω!", είπε μεταξύ άλλων ο Πίδης.
Ο Θρασύβουλας επέμενε να μη βγαίνει στην αναφορά, οπότε ο Πίδης άρχισε ένα παραλήρημα που κράτησε αρκετή ώρα και περιελάμβανε απειλές για στρατοδικεία, βρισιές, μαγκιά, κλανιά κι εξάτμιση και πολλά σάλια που εκσφενδονίζονταν προς τη μεριά μας. Ευτυχώς φορούσαμε κράνη και όσοι ήταν στην πρώτη σειρά έσκυβαν τα κεφάλια σχηματίζοντας έτσι επιτυχώς κάτι αντίστοιχο με την παράταξη ρωμαϊκής χελώνας (για όσους διαβάζουν Αστερίξ). Τελικά, ο Πίδης έφυγε διατάζοντας το λοχαγό να φέρει το Θρασύβουλα στο γραφείο του και κατευθύνθηκε προς τα 'κει παραμιλώντας φωναχτά. Το τι ειπώθηκε μέσα στο γραφείο του Πίδη δεν το μάθαμε ποτέ. Το μόνο που μάθαμε ήταν ότι ο Θρασύβουλας τιμωρήθηκε με 20 μέρες φυλακή.
Τις πρώτες μέρες οι περισσότεροι φαντάροι ήταν απόμακροι και επιφυλακτικοί απέναντι στο Θρασύβουλα, ίσως και λίγο επιθετικοί. Εγώ επίσης ήμουν επιφυλακτικός αλλά επειδή έχω μια συμπάθεια στους τύπους που δεν ανέχονται την καταπίεση δεν αργήσαμε να γίνουμε φιλαράκια και συγκεκριμένα από την πρώτη φορά που έτυχε να κάνουμε περίπολο μαζί.
Εκεί στο περίπολο, ο Θρασύβουλας διαπίστωσε ότι δε μιλάω πολύ αλλά μάλλον αυτό του κίνησε το ενδιαφέρον και άρχισε να με ρωτάει διάφορα. Μετά από λίγη ώρα η ατμόσφαιρα είχε αλλάξει και το περίπολο μετατράπηκε σε ευχάριστη βόλτα καθώς ανακαλύψαμε το κοινό μας ενδιαφέρον για τη μουσική.
Αφού μιλήσαμε αρκετά για μουσική, μου έδωσε να ακούσω από το mp3 του κάποια τραγούδια που είχε γράψει ο ίδιος, με κέρασε τσιγάρο κτλ., κάποια στιγμή αναφέρθηκα στο θέμα της μανδραπήδας. Ο Θρασύβουλας χαμογέλασε κρύβοντας αρκετή πίκρα στο χαμόγελό του. Εν ολίγοις, μου εξήγησε ότι είχε σοβαρά οικογενειακά ζητήματα για τα οποία αναγκαζόταν να λείψει. Περισσότερες λεπτομέρειες δε γουστάρω να πω. Όπως μου είπε και ο ίδιος:
-"Είχα ζητήσει από τον αξιωματικό υπηρεσίας διανυχτέρευση και δε μου έδωσε. Τι να κάνω κι εγώ, την πήρα μόνος μου. Σιγά μην εξηγώ σε κάθε μαλάκα τα προβλήματά μου. Αυτοί θα νομίζουν ότι γουστάρω να μπεκροπίνω και να γκομενιάζω και ότι είμαι παλαβός. Άσ' τους να το νομίζουν."
Εκείνο το βράδυ ήταν η πρώτη φορά μετά από λίγους μήνες στο στρατό που χαιρόμουν γιατί επιτέλους είχα βρει έναν άνθρωπο που μπορούσα να πω μια κουβέντα μαζί του.
Τις επόμενες ημέρες ο Θρασύβουλας είχε αρχίσει να μεταμορφώνεται σε πρότυπο φαντάρου. Ήταν εργατικός, συνεπής στην υπηρεσία του, πετούσε αστειάκια και ήταν σοβαρός όταν έπρεπε και όλοι είχαμε αρχίσει να περνάμε κάπως καλύτερα.
Αλλά όσο απότομα εμφανίστηκε ο Θρασύβουλας, άλλο τόσο απότομα αποφάσισε να εξαφανιστεί.
Ήταν όταν έφθανε το τέλος της 20ήμερης ποινής του και επιτέλους θα έβγαινε την επόμενη μέρα. Εκείνο το απόγευμα ο αχώνευτος, χονδροκομμένος και φοβιτσιάρης ΑΥΔΜ του είχε αναθέσει να αδειάσει ένα καλάθι σκουπιδιών. Ήταν Σάββατο και μία από τις ελάχιστες φορές που μας άφηναν λίγο να ξεκουραστούμε το απόγευμα, οπότε βαρέθηκε και δεν το έκανε. Όταν το διαπίστωσε ο ΑΥΔΜ θεωρώντας πως είναι ένας αλήτης και μισός αποφάσισε πως πρέπει να το αναφέρει στον Πίδη και αυτός φυσικά αποφάσισε πως πρέπει να τον βγάλει εκ νέου αναφερόμενο για αυτό το έγκλημα.
Αυτό το μάθαμε την επόμενη μέρα το πρωί. Το τι ακολούθησε δε λέγεται. Ο Θρασύβουλας τρελάθηκε. Για να τον ηρεμήσω του έδωσα το τηλέφωνο του λοχαγού να του εξηγήσει τι έγινε. Ο λοχαγός αντί να δείξει κατανόηση (σιγά μην έδειχνε) τσατίστηκε κι ο Θρασύβουλας την ψώνισε ακόμη περισσότερο. Μετά από ώρα κατάφερα να τον πείσω να πέσει για ύπνο, καθώς είχε μεσημεριάσει, αντί να σηκωθεί να φύγει όπως ήθελε να κάνει. Όμως το απόγευμα που σηκώθηκε ήταν αποφασισμένος.
Μου ανακοίνωσε ότι θα φύγει και κατάλαβα ότι δεν υπήρχε λόγος να το συζητήσουμε περαιτέρω.
-"Καλά θα τα πούμε το πρωί", του είπα.
-"Αυτή τη φορά δε θα γυρίσω. Τους σιχάθηκα εδώ μέσα."
-"Και θα πας στρατοδικείο;"
-"Δεν τους φοβάμαι τους καραγκιόζηδες. Δε θα μου κάνουν τίποτα. Όλο λόγια και υφάκι είναι", είπε ο Θρασύβουλας έκλεισε το μάτι και "πηδώντας τη μάντρα" χάθηκε μέσα στο ηλιοβασίλεμα.
Τις επόμενες μέρες αν δε μιλούσα στο συγκεκριμένο ΑΥΔΜ γι' αυτό που έκανε θα έσκαγα. Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία πήγα και του είπα εν ολίγοις ότι θα μπορούσε να μην το είχε αναφέρει στον ψυχάκια τον Πίδη, ότι τον τελευταίο καιρό ήταν πολύ συνεπής, ότι είχε πήξει μέσα τόσο καιρό κτλ. Ο ΑΥΔΜ σα να ντράπηκε λιγάκι και μουρμούρισε κάτι για να δικαιολογηθεί αλλά δεν έκατσα να τον ακούσω.
Περίπου ένα μήνα μετά ο Θρασύβουλας εμφανίστηκε ξαφνικά στο θάλαμο. Ήμουν ο πρώτος που τον είδα.
-"Που είσαι ρε μαλάκα;", του είπα χαμογελαστός και αυτός με αγκάλιασε σαν φίλος από τα παλιά.
Είχε έρθει να πάρει φύλλο πορείας και κάτι πράγματά του και να φύγει για να ολοκληρώσει τη θητεία του σε στρατόπεδο στην πόλη που κατοικούσε. Αυτή ήταν "τραγική κατάληξη" από τη μάχη με το μυθικό τέρας που λέγεται στρατοδικείο.
Πολλοί φαντάροι χάρηκαν που τον είδαν και τον ρωτούσαν τα νέα του. Σε κάποια στιγμή μπήκε ο λοχαγός. Παρά τα όσα είχαν γίνει όταν τον είδε ο Θρασύβουλας τον χαιρέτησε χαμογελαστός.
-"Θρασύβουλα τελείωνε και φύγε", ήταν η απάντηση του λοχαγού.
-"Ακόμη έτσι μου μιλάς ρε λοχαγέ. Φεύγω δε θα με ξαναδείς."
-"Άντε μάζεψε τα πράγματά σου και εξαφανίσου", είπε πάλι ο λοχαγός.
-"Αυτό θα κάνω. Σιγά μην καθόμουν εδώ", απάντησε και αυτό έκανε.
Έφυγε περήφανος και νικητής.
THE END
3 σχόλια:
Απολαυστικότατο!!!!!!!!!!
Επειδή είμαι ψείρας, και για να κάνω μια εξαιρετικής σημασίας παρατήρησημ νομίζω το "επ'ώμου αρμ" κλπ βγαίνει από το arm=χέρι/βραχίονας.
Δεκτό το ξεψείρισμα αλλά γιατί να είναι arm=χέρι και όχι arm=οπλίζω;
Συμπληρώνω γιατί βιαζόμουν πριν...
το ένα σημαίνει "επ'ώμου χέρι!" και το άλλο "επ'ώμου οπλίστε!". Ακούγονται και τα δύο αρκετά παράλογα.
Δημοσίευση σχολίου