Οι τελευταίες μέρες ενός μπατίρη

Δε θα' ταν μια υπέροχη θυσία; Αν ξημέρωνα με χρήματα στην τσέπη.
Αν έβλεπα μια βιτρίνα κι έμπαινα να ψωνίσω
να μοιάσω με ηθοποιό ή τραγουδιστή
να έχω κομψή εμφάνιση και να σε γοητεύσω.

Δε θα' ταν μια υπέροχη θυσία;
Αν σου έκανα το τραπέζι σε όμορφα εστιατόρια
με εξωτική κουζίνα και όμορφες χαρτοπετσέτες
την ομορφιά της ζωής στα ματάκια σου να έβλεπα.

Δε θα' ταν μια υπέροχη θυσία;
Αν είχα ένα σπιτάκι με όλες τις ανέσεις
με ακριβά έπιπλα και αυτοματισμούς
τον έρωτά μας να στεγάσουμε.

Τα όνειρά μας θα γίνονταν πραγματικότητα;
Ή τουλάχιστον ό,τι θα θυμόμασταν για όνειρο
αν είχαμε χρόνο να σκεφτούμε,
αν είχαμε ζωή να νιώσουμε;
Το σήμερα να γέμιζε από το χθες μας.

Η ζωή δε θα ήταν ποτέ η ίδια.
Αύριο πληρώνομαι από τη νέα μου δουλειά...