Η συγκεκριμένη ανάρτηση σχετίζεται με μια μικρή ιστορία από τα παλιά. Γι' αυτό ρίξτε ένα ξύλο στο τζάκι, πάρτε μια κουβερτούλα και σκεπαστείτε και βάλτε την πιπίλα στο στόμα.
Μια φορά κι έναν καιρό μια βροχερή και κρύα νύχτα του καλοκαιριού, καθόμουν και έπινα αμέριμνος τη μπύρα μου στο σύνηθες μπαρ όπου συχνάζουν φιλήσυχοι αγριάνθρωποι και απ' έξω τριγυρνούν αρκούδες όταν υπέπεσε στην αντίληψή μου ένα δυσάρεστο περιστατικό.
Μία αθώα κοπελίτσα καθώς πήγαινε να φρεσκαριστεί είχε την ατυχία να περάσει δίπλα από ένα μυθικό τέρας του είδους κοντοπούτανους σκατοχαρακτήρικους, ο οποίος έφραζε με το ρωμαλέο κορμί του τα στενά του περάσματος προς την τουαλέτα. Οπότε το τέρας κάνοντας το καθήκον του και προασπίζοντας το έδαφος του βροντοφώναξε: "σιγά μωρή χοντρέλο!"
Η κοπέλα τρομαγμένη από τη βροντερή φωνή και ντροπιασμένη έβαλε την ουρά ανάμεσα στα σκέλια και προχώρησε.
Το περιστατικό αυτό με έκανε να νιώσω κατευθείαν μία αδικαιολόγητη συμπάθεια προς την κοπέλα και να προβώ σε παράτολμες ενέργειες που η σοφία ετών με έχει διδάξει να αποφεύγω δίνοντας έτσι πρόσφορο έδαφος σε πλάσματα του είδους Εν.Κα (πληροφορίες για αυτό το είδος δεν υπάρχουν πουθενά) να με στοιχειώνουν σαν Ερινύες. Πήγα, λοιπόν, έκατσα δίπλα της στο μπαρ και της έπιασα την κουβέντα.
Μετά τις τυπικές συστάσεις και καθώς προχωρούσε η κουβέντα προσπαθούσα απεγνωσμένα να βρω κοινό έδαφος κι έτσι έκανα την αφελή ερώτηση "με τι ασχολείσαι". Εν ολίγοις μου είπε ότι δεν κάνει κάτι ιδιαίτερο και της είπα ότι καλά κάνει. Αλλά εκείνη τη στιγμή καθώς την κοίταξα με τρόμο άρχισα να διαπιστώνω ότι η μορφή της άρχισε να αλλάζει. Η μεταμόρφωση της φαινομενικά αθώας κοπέλας ολοκληρώθηκε δευτερόλεπτα μετά όταν ξεστόμισε τη φράση "...και ψάχνω έναν μαλάκα να παντρευτώ". Τότε κατάλαβα ότι ήταν ένα ακόμη μέλος της αδίστακτης ομάδας αντεπανάστασης κατά του φεμινισμού.
Το δίδαγμα της μικρής μας ιστορίας είναι: Ο φόβος και η μαλακία είναι οι πραγματικοί δολοφόνοι.
Ε ΟΧΙ ΛΟΙΠΟΝ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ Η ΖΩΗ ΜΑΣ!
ΥΓ (για τους παντρεμένους): Είπα ο φόβος και η μαλακία. Ο γάμος είναι άλλη συζήτηση.
Μια φορά κι έναν καιρό μια βροχερή και κρύα νύχτα του καλοκαιριού, καθόμουν και έπινα αμέριμνος τη μπύρα μου στο σύνηθες μπαρ όπου συχνάζουν φιλήσυχοι αγριάνθρωποι και απ' έξω τριγυρνούν αρκούδες όταν υπέπεσε στην αντίληψή μου ένα δυσάρεστο περιστατικό.
Μία αθώα κοπελίτσα καθώς πήγαινε να φρεσκαριστεί είχε την ατυχία να περάσει δίπλα από ένα μυθικό τέρας του είδους κοντοπούτανους σκατοχαρακτήρικους, ο οποίος έφραζε με το ρωμαλέο κορμί του τα στενά του περάσματος προς την τουαλέτα. Οπότε το τέρας κάνοντας το καθήκον του και προασπίζοντας το έδαφος του βροντοφώναξε: "σιγά μωρή χοντρέλο!"
Η κοπέλα τρομαγμένη από τη βροντερή φωνή και ντροπιασμένη έβαλε την ουρά ανάμεσα στα σκέλια και προχώρησε.
Το περιστατικό αυτό με έκανε να νιώσω κατευθείαν μία αδικαιολόγητη συμπάθεια προς την κοπέλα και να προβώ σε παράτολμες ενέργειες που η σοφία ετών με έχει διδάξει να αποφεύγω δίνοντας έτσι πρόσφορο έδαφος σε πλάσματα του είδους Εν.Κα (πληροφορίες για αυτό το είδος δεν υπάρχουν πουθενά) να με στοιχειώνουν σαν Ερινύες. Πήγα, λοιπόν, έκατσα δίπλα της στο μπαρ και της έπιασα την κουβέντα.
Μετά τις τυπικές συστάσεις και καθώς προχωρούσε η κουβέντα προσπαθούσα απεγνωσμένα να βρω κοινό έδαφος κι έτσι έκανα την αφελή ερώτηση "με τι ασχολείσαι". Εν ολίγοις μου είπε ότι δεν κάνει κάτι ιδιαίτερο και της είπα ότι καλά κάνει. Αλλά εκείνη τη στιγμή καθώς την κοίταξα με τρόμο άρχισα να διαπιστώνω ότι η μορφή της άρχισε να αλλάζει. Η μεταμόρφωση της φαινομενικά αθώας κοπέλας ολοκληρώθηκε δευτερόλεπτα μετά όταν ξεστόμισε τη φράση "...και ψάχνω έναν μαλάκα να παντρευτώ". Τότε κατάλαβα ότι ήταν ένα ακόμη μέλος της αδίστακτης ομάδας αντεπανάστασης κατά του φεμινισμού.
Το δίδαγμα της μικρής μας ιστορίας είναι: Ο φόβος και η μαλακία είναι οι πραγματικοί δολοφόνοι.
Ε ΟΧΙ ΛΟΙΠΟΝ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ Η ΖΩΗ ΜΑΣ!
ΥΓ (για τους παντρεμένους): Είπα ο φόβος και η μαλακία. Ο γάμος είναι άλλη συζήτηση.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου