Περιμένοντας τον κύκλο να κλείσει
μ' ένα γλυκό μούδιασμα ζάλης,
μάτια που κοιτούν μα δε βλέπουν
και μια ηλεκτρική βοή να διαπερνά το κρανίο...
στέκω ακίνητος· καθώς ανασηκώθηκα από κάτω
με το 'να χέρι να στηρίζει το σώμα
στο άλλο κρατώντας κάτι ασήμαντο
που στην ανάγκη χρήσιμο μπορεί να φανεί.
Περιμένω πως ο κύκλος θα κλείσει
γιατί κύκλος θα είναι δεν μπορεί
όσα θα έκανα να έχουν χαθεί
μαζί με μια παροδική πραγματικότητα
κι εγώ να στέκω ακίνητος στο χάος
μην όντας ικανός να καταλάβω.
Μια λανθασμένη εντύπωση θα είναι,
απλά τον κύκλο πρέπει να αναμένω
για πόσο ακόμα δε γνωρίζω
και πως θα κλείσει...
