Κυριακή απόγευμα και η κυρία Κυριακή είχε πάρει το αστικό για να μεταβεί από το κέντρο στην περιοχή όπου μένει. Είχε πάει σε ένα μνημόσυνο. Η κυρία Κυριακή είχε προσέξει ότι τον τελευταίο καιρό οι κηδείες και τα μνημόσυνα γνωστών και συγγενών όλο και πλήθαιναν. Κάθε φορά που τύχαινε κάτι τέτοιο επέστρεφε στο σπίτι σκεπτική. Σκεπτική όχι για το σύνηθες πως πέρασαν τα χρόνια και ότι θα έρθει μια στιγμή που θα φύγει κι αυτή απ' τον κόσμο. Αυτό που την προβλημάτιζε ήταν τα παιδιά της. "Πως θα ζήσουν τα παιδιά σε έναν τέτοιο κόσμο;"
Ήταν τέλη Μαΐου. Μία από τις πρώτες καλοκαιρινές μέρες που ήρθε...
